Skip to main content

'அவனின் நினைவுகளை நான் ஏன் இன்னும் ஆமை ஓட்டினைப் போல சுமக்க வேண்டும்' - லதா சரவணன் எழுதும் இப்படியும் இவர்கள் #7

Published on 19/10/2019 | Edited on 19/10/2019

சுந்தரி அக்காவை அத்தனை சந்தோஷமாய் நான் பார்த்ததேயில்லை, அந்த வீடு 7 வருடங்களுக்குப் பிறகு மீண்டும் கல்யாணக் கோலம் பூண்டு இருந்தது. வாசலெங்கும் தோரணங்களும் வீடு முழுக்க உறவினர்களும், விருந்துக்கு சமைக்கப்படும் பாத்திரங்கள் கூட குதூகலமாக கும்மாளமிட்டன. நொடிக்கொருதரம் சுந்தரி அக்கா கண்ணாடியின் முன் நின்று மீண்டும் மீண்டும் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தாள். சிகப்புகரை போட்ட சந்தனகலர் பட்டுபுடவையில் சுந்தரியக்காவின் கருமை நிறம் சற்றே மட்டப்பட்டு கல் அட்டிகையுமாய் அவளின் அழகு தூக்கலாகவே இருக்க நெட்டி முறித்துவிட்டுப் போகும் போது என் கண்ணே பட்டுடும் போல இருக்கு இனிமேவாவது உன் வாழ்க்கை சிறக்கட்டும்.

 

fg



விடிந்தால் திருமணம், பணம் காசுன்னு இருந்து என்ன புண்ணியம், பிள்ளையோட தலையெழுத்து நல்லாயிருக்கணும் இல்லை, எத்தனை சொற்கள் எத்தனை வார்த்தைகள் சாட்டையாய் மாறி யார் தவறு செய்தாலும் தண்டணை என்பது பெண்களுக்கு மட்டும்தானே சற்றே விவரம் தெரியாத வயதில் பாதியில் நின்ற படிப்பைப் பற்றிக் கூட கவலைப்படாமல், அம்மா அப்பாவிற்காக திருமணத்திற்கு ஒப்புக்கொண்டாளே?! ஆனால் எல்லாமே கனவாகிப் போனது இடுப்பின் மறைவில் சேலையை ஒதுக்கிப் பார்த்தவள் கணவின் சிகரெட் சூட்டால் மேடிட்ட இருந்த தழும்பைத் தடவினாள்.

அவனின் நினைவுகளையே நான் ஏன் இன்னும் ஆமை ஓட்டினைப் போல சுமக்க வேண்டும். தலையை சிலிப்பிக் கொண்டு உதறினாள். அலமாரியில் எடுத்து வைத்த கொலுசை பார்த்தவள் மீண்டும் புடவையை நெகிழ்த்திட அங்கேயும் ஒரு அச்சு. அந்த தழும்பின் காரணம் நினைவுக்கு வந்தது. சின்ன பிள்ளையில் இருந்து தம்பி மாதிரி பழகிய அவனின் வரவுக்கு கிடைத்த பரிசு. குரங்கை நினையாதே என்று சொல்லும் போதுதான் மனது அதையே நினைக்கும் என்பதைப் போல, சுந்தரியின் மனதும் அதையே நினைத்தது. இன்று முகம் மலர்ந்து தாமரையாய் பூத்து குலுங்கும் அக்காவின் முகம் இத்தனை நாள் எப்படி சூம்பிப் போய் இருந்தது என்று!

இதே போன்று கல்யாண கோலத்தில் அக்காவுடன் அவளை விடவும் சிகப்பாய், பாட்டி சொல்லும் கதைகளில் வரும் ராஜாவைப் போல அந்த ஆள் நின்று கொண்டு இருந்தானே நான் முதன் முதலில் என்னுடைய ஆறாவது வயதில் இந்த சுவரில் தொங்கப்பட்டு இருந்த புகைப்படம்தான் நினைவில் வந்தது. நான் இந்த வீட்டுக்கு வந்தபோதுதான், அக்காவும் வந்திருந்தாள். என் காலுக்குடியில் சில்லு சில்லாய் உடைந்த அந்த புகைப்படத்தின் கண்ணாடித் துகள்கள் குத்திப் பதம் பார்ப்பதற்குள் சுந்தரியக்கா அதை நகர்த்திவிட்டு என் கையைப் பிடித்து அமைதியாய் அறைக்குள் கடந்துவிட்டாள். 

 

jh



வெளியே ஒருவருக்கொருவர் அடித்துக் கொள்ளும் சப்தம் ஆனால், அக்காவின் கண்களில் வழிந்து கொண்டிருந்த கண்ணீர் என் பழைய பாவடையை நனைத்துக் கொண்டு இருந்தது. அன்றிலிருந்தே நான் அக்காவின் துணையாகிப் போனேன். அழுத கண்களும் சோகம் அப்பிய முகமுமாய் இருக்கும் அக்காவை ஆரம்ப காலத்தில் இருந்தே எனக்குப் பிடிக்காமல்தான் போனது. ஆறுவயதில் அவளின் அழுகைக்கான காரணம் மட்டும் புரியவில்லை. பலநேரங்களில் அவள் கையில் இருக்கும் தடிமனான புத்தகங்களில் ஆழந்து விடுவாள். 

சாப்பிடுகிறேன் பேர்வழி என்று அவள் கொறித்துவிட்டு மீதி எல்லாம் என் தட்டில்! பல நேரம் நான் அவள் முகத்தையே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டு இருப்பேன். ஏதோ இனம் புரியாத வேதனை அதில் குடிகொண்டு இருக்கும் எத்தனை அற்புதமான மனுஷி அவள் உண்பதில், உடுத்துவதில் ஏன் உறக்கத்தில் கூட ஒரு நேர்த்தியிருக்கும் அவளிடம். ஆனால் நடு இரவில் அரையிருட்டில் குளிப்பதும் சரம்சரமாய் கண்ணீர் விடுவதும் எனக்குப் புரியாத புதிராகவே இருந்தது. 

 

gh



சுந்தரி அக்கா ஏம்மா அழுதுகிட்டே இருக்கு, ஏதோ பெரிய மனுஷியிடம் கதை சொல்வதைப் போல அம்மா என்னிடம் சொல்லினாள். சுந்தரி அக்காவுக்கு நாலு வருஷத்திற்கு முன்னாடி கல்யாணம் ஆச்சுல்லே! அந்த மாப்பிள்ளைக்கு ரொம்ப சந்தேகமாம். அதனால...

இரு...இரு...சந்தேகமா அப்படின்னா.... 

நேத்து நீ மிட்டாய் எடுத்தியான்னு உங்க அத்தைக்காரி கேட்டாளே அதுதான்....

அப்போ அக்கா அங்க எதையாவது திருடிட்டு வந்திடுச்சா.

வாயை மூடு உன்கிட்டே போய் சொன்னேன் பாரு. அடுத்த சில நாட்களிலேயே அழுதது போதும் என்று நினைத்தாள் போதும், அத்திப் பூத்தாற் போல் சில வேளைகளில் விளையாடுவாள். பாட நோட்டில் படம் வரைந்து தருவாள். ஆனால் நிராசையாய் சில நேரங்கள் அக்கா அமைதி காப்பதை நானும் கண்டு கொண்டேதான் இருந்தேன். வலி மிகுந்த அவளின் பார்வைகள் போட்டோ மாட்டிய அந்த சுவற்றை சுற்றியே இருக்கும். கெட்டிமேளம் கெட்டிமேளம் மீண்டும் கல்யாணக்கோலம். சுந்தரி கண்களைக் கசக்கிக் கொண்டு மறுவீடு செல்லத் தயாரானாள். நாட்கள் நகர்ந்தது நினைவுகள் தப்பிப்போன பறவையைப் போல மீண்டும் அதே அறை இருளைப் பூசிக்கொண்டது முன்பை விடவும் அதிகமாய். சுவற்றில் அடித்த பந்தைப் போல அக்கா இரண்டே வருடங்களில்! அதே அழுகையோடும் கண்ணீரோடும் நான்கு வருடங்களுக்கு முந்தைய நிலையைப் போலவே, என் மடியில் அரற்றியபடியே! 
 

gh



கல்யாண நாள் போலவே மீண்டும் கண்ணாடியின் முன் நின்று தன்னையே உற்றுப் பார்க்கிறாள் சுந்தரி, முதலிரவு அறையிலேயே இதே போல் கண்ணாடியின் முன் தன் முழு அழகையும் ரசித்தானே அவன் தன் நடுநெஞ்சில் புதுத் தாலியைச் சுமந்தபடி நின்றாளே அன்றிலிருந்து இன்றுவரையில் அவளின் நிலையே அப்படி பொம்மையாய் நிற்பதைப் போல இருந்தது. இந்த சூடு யார் போட்டது உன் முதல் புருஷனா என்ற வார்த்தை தீண்டல்களோடு! விரல்களின் வக்கிரத் தீண்டல்களும்.

இருபது நாட்கள் வெறும் படுக்கையறைப் பாவையாய் மட்டும் மனைவியின் மார்புகுள் மறைக்கப்பட்ட மனதிருக்கும் என்று அந்த மருத்துவனுக்குப் புரியவில்லை, அரசாங்க உத்தியோகம் அந்த வேலைநேரம் பெரும் பிரிவு போல, தன் தனிக் கீளினிக்கு அழைத்து செல்வான் என்னடா கட்டினவளை கங்காரு மாதிரி சுமந்திட்டே திரியறே என்ற சீண்டல்களிலும், பரவாயில்லை லேட்டா கிடைச்ச வாழ்க்கை அதுவும் இரண்டாவது ஒரு நொடி கூட விட்டு பிரியாம இருக்காரே? என்ற பெற்றோரின் பேச்சு எதுவும் ரசிக்கவில்லை. அவர்களுக்குத் தெரியுமா. முதலில் பட்ட சூடு உடலில் இப்போது வெளியே தெரியாமல் நெருப்பு கனன்று கொண்டு இருக்கிறது என்று! படுக்கையறையின் சாத்தப்பட்ட கதவுகளுக்குப் பின்னால் இன்னுமொரு இரவை சந்திக்க பயமும் தவிப்புமாய் மீண்டும் மீண்டும் கதவுகள் அடைபட்டுக் கொண்டு அஞ்சிய நெஞ்சுக்குள் ஒரு நெருஞ்சியாய்! தூறிய மழைக்கு முளைத்த காளானாய் துடிக்கத் துடிக்க இரவுகள் நனைந்தது. அவளின் உடலில் அவன் விரல்கள் காதலை தவிர்த்து காமத்தை மட்டுமே பாடின. 

உச்சகட்டமாய்! 20 நாட்கள் விடுமுறை முடிந்ததும் அவரவர் ஊருக்கு பணிக்குச் செல்ல வாரம் ஒருமுறை மட்டுமே சந்திக்கும் நிலை கணவனுக்கும் மனைவிக்கும். சுந்தரியைப் பொறுத்தவரையில் இந்த ஐந்து நாட்கள் நிறைவாகவே இருந்தது இயல்பாக மூச்சு விட முடிந்தது. அடுத்த இரண்டு நாட்களை நினைத்து மனம் பதைபதைத்தது. தாங்க முடியாத வலியோடும் வேதனையோடும், புலிக்கூண்டில் மாட்டிய இரையைப் போல தடுமாறிப் போனாள். அவளின் மருத்துவமனையில்! நோயாளிகள் காத்திருக்க திடுமென வந்திறங்கியவன் கதவைச் சாத்திக் கொண்டு உறவுக்கு வற்புறுத்த அய்யோ என்று மனது அலறிப்போனது. இழுத்துப் பிடித்த பொறுமை வெடித்து சிதறியது. அவனின் காமக் கதவுகளை உடைத்தெறிந்தாள் சுந்தரி மீண்டும் நலுங்கிய ஓவியமாய்! நசுங்கிய காகிதமாய்! நடந்தவைகள் சந்தியில் பந்தி வைக்கப்பட்டது. அவள் உறவிற்கு சரியில்லையாம் நகை மாட்டும் அலமாரியைப் போலதான் இருக்கிறாள் உணர்ச்சியை மறந்து மரக்கட்டையைப் போல! அவளின் கருப்பை வெறும் பையாய் மட்டுமே இருக்கிறதென்ற அங்கலாய்ப்பில்! 

மீண்டும் கதவுகள் வாழவெட்டியென்ற பெயரோடு சாத்தப்பட்டன. வக்கிரங்கள் படிந்தன, கொல்லைப்புரத்தில் கொக்கி போட்டன பார்வைகள் அடுப்பங்கரையில் அள்ளிக் கொள்ளத் துடித்தன கண்களினாலேயே அவள் கற்பழிக்கப்பட்டாள். வஞ்சியர்களின் வார்த்தைகளால் காயப்பட்டாள். இப்போதும் கதவுகள் சாத்தப்பட்டன அவளின் கடைசி இரவுக்கு! தாய் தந்தை என்று நம்பிய குற்றத்திற்கு, இருமுறையும் திருமண பந்தத்தில் ஏமாற்றத்தை இழந்ததற்கு இன்று இதோ இரண்டு புகைப்படங்கள் சுமந்த சுவரின் அடியில் கிடத்தப்பட்டு இருக்கிறாள் சுந்தரியக்கா, நான் அவள் பிடிமானமில்லா விரல்களை கோர்த்தபடியே அவளை வெறித்துக் கொண்டு இருக்கிறேன். இன்னும் எத்தனை சுந்தரிகள் சாத்தப்பட்ட கதவுக்கு பின்னால் சிதைந்து கொண்டு இருக்கிறார்களோ!

 

 

Next Story

ஐ.ஜி. தலைமையில் நடைபெற்ற பெண்களுக்கான விழிப்புணர்வு நிகழ்ச்சி!

Published on 08/12/2021 | Edited on 08/12/2021

 

Awareness program for women led by I.G.

 

புதுக்கோட்டை உட்கோட்டத்தில் நகர ராணியார் பெண்கள் மேல்நிலைப் பள்ளியில் திருச்சி மத்திய மண்டலம் காவல்துறை தலைவர் பாலகிருஷ்ணன் தலைமையில் நேற்று (07.12.2021) பெண்களுக்கான விழிப்புணர்வு முகாம் நடைபெற்றது.

 

இதில் குழந்தைகள் மற்றும் பெண்களுக்கு எதிரான குற்றங்கள் பற்றியும், அவர்களுக்குரிய சட்டப் பாதுகாப்பு குறித்தும், குழந்தை திருமணம், POCSO சட்டம், பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளுக்கான உதவி எண்கள் மற்றும் சைபர் குற்றங்கள், இலவச உதவி எண்கள் 155260, 181, 1098 & 112 குறித்துமான விழிப்புணர்வு முகாமில் கலந்துகொண்டு மாணவிகளுக்கு ‘அச்சமில்லை அச்சமில்லை’ என்ற பாரதியாரின் பாடலைப் பாடி விழப்புணர்வு ஏற்படுத்தினார். 

 

மேற்படி நிகழ்ச்சியில் கூடுதல் காவல் கண்காணிப்பாளர் (சைபர் கிரைம்) ஆறுமுகம், மாவட்ட முதன்மை கல்வி அலுவலர் சத்தியமூர்த்தி, ராணியார் பள்ளியின் முதல்வர் தமிழரசி, புதுக்கோட்டை உட்கோட்ட காவல் துணைக் கண்காணிப்பாளர் லில்லி கிரேஸ், குழந்தை கடத்தல் தடுப்பு பிரிவு காவல் ஆய்வாளர் ரஷியா சுரேஷ், மாவட்ட குழந்தை நல அலுவலர், மாவட்ட சைபர் கிரைம் காவல் ஆய்வாளர் கவிதா, ராணியார் பள்ளி ஆசிரியர்கள் மற்றும் மாணவிகள் 350 பேர் கலந்துகொண்ட நிகழ்ச்சியில் குழந்தைகள் மற்றும் பெண்களுக்கு எதிரான குற்றங்கள் குறித்து விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தப்பட்டது.

 

 

Next Story

முதல்வர் எங்களுக்கு உதவ வேண்டும்... குட்டியானையில் ஏறி கல்லூரி போகும் மாணவிகள் குமுறல்!

Published on 25/10/2021 | Edited on 26/10/2021

 

ரக


தமிழக முதல்வர் மு.க.ஸ்டாலின் ஆட்சி பொறுப்பேற்றவுடன் நகரப் பேருந்துகள் பெண்கள் பயணக்கட்டணம் இன்றி பயணிக்கலாம் என்று அறிவித்தார். அதனால் அனைத்து நகரப் பேருந்துகளும் விலையில்லா பேருந்துகளாகிவிட்டது. அதே நேரத்தில் கல்லூரி செல்லும் மாணவிகள், நிறுத்தப்பட்ட நகரப் பேருந்துகளை மீண்டும் இயக்காததால் குட்டியானை எனப்படும் நான்கு சக்கர மினி டிரக் (TATA Ace) வாகனத்தில் ஏறி தினசரி கல்லூரி செல்லும் அவல நிலையும் தமிழகத்தில் தான் நடக்கிறது. 

 

புதுக்கோட்டை மாவட்டம் கறம்பக்குடி பகுதியிலிருந்து திருவோணம் வழியாக ஒரத்தநாடு செல்லும் பிரதானச் சாலையில் பயணித்த போது தான் அந்த ஆபத்தான பயணத்தை நம்மால் காணமுடிந்தது. குட்டி யானை வாகனங்களில் நாற்று கட்டுகளை ஏற்றிச் செல்லும் பல வாகனங்கள் முந்திச் செல்ல அடுத்து நடவுக்குச் செல்லும் பெண்களை ஏற்றிக் கொண்டு சில நான்கு சக்கர மினி டிரக் (TATA Ace) வாகனங்கள் சென்றது. அடுத்த சில நிமிடங்களில் துக்க நிகழ்வுக்காக மாலைகளுடன் ஒருநான்கு சக்கர மினி டிரக் (TATA Ace) வாகனம் சென்றது, அதில் ஆண்களும் பெண்களும் சென்றனர்.

 

இந்தக் காட்சிகளை பார்த்த சில நிமிடங்களில் ஒரு நான்கு சக்கர மினி டிரக் (TATA Ace)  வாகனத்தில் சுமார் 50, 60 மாணவிகள் பேக்குகளுடன் நின்று கொண்டிருக்க வாகனம் நம்மை முந்திச் சென்றது. வேலைக்கும் துக்கத்துக்கும் குட்டியானை வண்டியில போறாங்க; மாணவிகள் ஏன் இப்படி போறாங்க என்ற கேள்வி எழ அந்த வாகனத்தை பின் தொடர்ந்தோம். தஞ்சை மாவட்டம் ஒரத்தநாடு அரசு கலைக்கல்லூரி முன்பு நின்றது அந்த குட்டியானை வாகனம். அதிலிருந்து மொத்த மாணவிகளும் கீழே இறங்கி நேரமாச்சு என்று சொல்லிக் கொண்டே வேக வேகமாக கல்லூரிக்குள் ஓடினார்கள். 

 

அதில் சில மாணவிகளை நிறுத்தி இப்படி சரக்கு வாகனங்களில் பயணிக்க கூடாது. சமீபத்தில் கூட அதாவது அக்டோபர் 7 ந் தேதி புதுக்கோட்டை மாவட்டம் வடகாடு பரமநகரில் இருந்து பரவாக்கோட்டைக்கு நடவுக்காக ஒரு டாடா ஏசிஇ-ல் போனவர்கள் அந்த வாகனம் கவிந்து அதில் போன 15 பேரும் படுகாயமடைந்தார்கள். சிலர் இன்னும் சிகிச்சை முடிந்து வீடுவந்து சேரல. அதனால படிக்கிற நீங்கள் இது போன்ற சரக்கு வாகனத்தில் பயணிக்கலாம்? போலீஸ் பிடிச்சு அபராதம் விதிப்பாங்க. சம்மந்தப்பட்ட வாகனத்தை பறிமுதல் கூட செய்வாங்க என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே.. இடை மறித்த சில மாணவிகள்.. அண்ணா நீங்க சொல்று எல்லாம் சரி தான்.

 

நாங்க செய்றது ஆபத்தான சட்டத்திற்கு புறம்பான பயணம் தான் ஒத்துக்கிறோம். ஆனால் ஏன் இப்படி ஆபத்தான பயணம் செய்றோம்னு தெரியுமா? ஒரத்தநாடு கலைக்கல்லூரியில் தஞ்சாவூர், திருவாரூர், புதுக்கோட்டை மாவட்டங்களைச் சேர்ந்த தினசரி வந்து போற சுமார் 4 ஆயிரம் மாணவிகள் படிக்கிறோம். கரோனா காலத்துக்கு முன்னால எங்க ஊருக்குள்ள டவுன் பஸ் வரும் ஏறி கல்லூரிக்கு வருவோம். ஆனா கரோனா காலத்தில் பேருந்துகள் நிறுத்தப்பட்ட பிறகு கிராமங்களுக்குள்ள டவுன் பஸ்கள் சரியா வருவதில்லை. அதிலும் டவுன் பஸ்ல பெண்களுக்கு இலவச பயணம் என்று முதலமைச்சர் அறிவித்த பிறகு சுத்தமாவே டவுன் பஸ் வரல. எங்கள் வசதிக்காக முதல்வர் அறிவிச்ச திட்டத்தை போக்குவரத்து துறை அதிகாரிகள் முடக்கி அரசுக்கு கெட்ட பெயரை ஏற்படுத்துறாங்க.

 

நேரத்துக்கு கல்லூரி வரனும் அதனால் எல்லா மாணவிகளும் ஆளுக்கு 10, 20 ரூபாய் சேகரித்து தினசரி லோடு ஆட்டோவுல தான் வந்து போறோம். பஸ் விடச் சொல்லி பல முறை போராடியும் பலனில்லை. இது தமிழக முதல்வர் கவனத்துக்கு போனால் தான் நடவடிக்கை இருக்கும் என்று நம்புகிறோம் என்றனர்.  இதில் பலரும் முதல் பட்டதாரிகளாக படிக்க வரும் பெண்கள். போக்குவரத்து வசதி இல்லாத இதே நிலை நீடித்தால் பல நூறு மாணவிகளின் பட்டதாரி என்னும் கனவு படிப்பு கனவாகவே போய்விடும். தமிழக அரசு மாணவிகளின் நலன் கருதி கறம்பக்குடிக்கு மற்ற பல கிராமங்களுக்கும் பழைய நகரப் பேருந்துகளை இயக்கினால் நல்லது; கல்லூரி செல்லும் மாணவிகள் பெரும் பயனடைவார்கள்...