சீட்டு மாதவிக்குட்டி தமிழில் : சுரா

வேலாயுதன் திண்ணையில் அமர்ந்து வாசுவுடன் சேர்ந்து சீட்டு விளையாடிக்கொண்டிருந்தபோது, பிரேமலதா ஒரு அறிமுகமற்ற மனிதனுடன் படிகளில் ஏறி வந்துகொண்டிருந்தாள். அவள் உரத்த குரலில் அழைத்தாள்:

"அண்ணா...''

வேலாயுதன் முகத்தை உயர்த்திப் பார்த்தான். முதல் பார்வையில் அவனால் அவளை அடையாளம் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. மூன்று வருடங்களுக்கு முன்பு வீட்டைவிட்டு ஓடியபோது, அவள் மெலிந்த ஒரு பெண்ணாக இருந்தாள். பெரிய கண்களைக்கொண்ட மெலிந்த கிராமத்துப் பெண்...

இப்போது புடவையுடனும் கூந்தலில் பூவுடனும் அவள் திரும்பி வந்திருக்கிறாள்.

"நீ எங்கிருந்து வர்றே?'' அவன் கேட்டான். அவன் எந்தவொரு சந்தோஷத்தையும் முகத்தில் காட்டவில்லை.

"நான் மதராஸிலிருந்து வர்றேன்.''

அவள் கூறினாள்:

"இதோ... இங்க நின்னுக்கிட்டிருப்பவர்... பரமேஸ்வர பணிக்கர். திரைப்பட தயாரிப்பாளர்.''

பணிக்கர் என்ற அறிமுகமற்ற மனிதன் இரண்டு மூன்று அடிகள் முன்னோக்கி நகர்ந்து நின்றான். மஞ்சள் நிறத்தில் டெர்லின் சட்டையையும் கருப்பு நிறத்தில் ட்ரவுசரையும் அணிந்திருந்த ஒரு கறுத்த மனிதன்....

வேலாயுதன் வெறுப்புடன் முகத்தைத் திருப்பிக்கொண்டான்.

"நீங்க இவளை கல்யாணம் பண்ணியாச்சா?'' அவன் பணிக்கரிடம் கேட்டான்.

"இல்லை...'' பணிக்கர் ஒரு பெரிய புன்னகையுடன் கூறினான்: "நான் தயாரிக்கப்போற திரைப்படத்தில மிஸ்.பிரேமலதா கதாநாயகியா நடிக்க சம்மதிச்சிருக்காங்க. நிகரற்ற அழகைத் தேடி நான் அலைஞ்சிக்கிட்டிருந்தேன்.''

"எந்த திரைப்படத்தைத் தயாரிச்சிருக்கீங்க?'' வேலாயுதன் கேட்டான்.

பிரேமலதாவை வாசு வெறித்துப் பார்த்துக்கொண்டிருப்பதாக அவனுக்குத் தோன்றியது.

"இதுவரை எதுவும் திரைக்கு வரல..'' பணிக்கர் கூறினான்: ஆனா.... இந்த வருஷம்...''

"பிரேமலதா... நீ உள்ளே போ...''

வேலாயுதன் கூறினான்.

அவள் தன்னுடைய பெட்டியை எடுத்துக்கொண்டு உள்ளே சென்றாள்.

"உங்களுக்கு நடிகர்களும் தேவைப்படுவாங்க இல்லியா?'' வாசு கேட்டான்.

பணிக்கர் பற்கள் முழுவதையும் காட்டி சிரித்தான். ‌‌

"பிரதான நடிகர் நானாகத்தான் இருக்கும்.''

"கொடுக்கறதுக்கு கொஞ்சம் பணம் இருக்குமா உங்க கையில, பணிக்கர்?" வேலாயுதன் கேட்டான்: "நான் அந்த கடைக்குப் போய் கொஞ்சம் தேநீரும் பலகாரமும் வாங்கிட்டு வர்றேன். ஒரு... மூணு ரூபாய் எடுங்க...''

"பணம் இல்லையே!'' பணிக்கர் கூறினான்: "குன்னம் குளத்திலயிருந்து வாடகைக் காரை எடுத்தய்போ பணமெல்லாம் தீர்ந்திடுச்சு. மிஸ்.பிரேமலதா சொன்னாங்க. "மதராஸுக்கு திரும்பிச் செல்வதற்கான ரயில் கட்டணத்தை அண்ணன் தருவார்'னு. பிறகு...

எங்களோட திருமணத்தை இங்கே வச்சே நடத்தலாம்னு நினைச்சோம். வரதட்சணையில எனக்கு நம்பிக்கையில்லை. கொஞ்சம் ஏதாவது தந்தா சந்தோஷம் உண்டாகும்.''

"இங்கயிருந்து போடா நாயோட மகனே..'' வேலாயுதன் பணிக்கரைப் பிடித்து வாசலை நோக்கித் தள்ளினான்.

"உன்னோட ஒரு திரைப்படமும் ஒரு வரதட்சணையும்! இளம்பெண்களை நாசமாக்கற ஒரு கூட்டம் ஆட்களை மதராஸ்ல பார்க்கலாம்ங்கற விஷயத்தைக் கேள்விப்பட்டிருக்கேன். இன்னிக்கு முதல் முறையா காண முடிஞ்சது. ஓடுடா பணிக்கர்! மதராஸுக்கு ஓடுடா.

இல்லன்னா... நான் உன் காலை அடிச்சு ஒடிப்பேன்...''

"அய்யோ... அண்ணா... நீங்க என்ன செய்றீங்க?''

பிரேமலதா வீட்டிற்குள்ளிருந்து வெளியே வந்து கேட்டாள்.

"அவரை நான் காதலிக்கிறேன்.''

"காதலிக்க வேணாம்னு இங்க யாராவது சொன்னாங்களா?" வேலாயுதன் கேட்டான்.

பணிக்கர் கேட்டிற்கருகில் நின்றுகொண்டு உரத்த குரலில் கூறினான்:

"என் பெட்டி...''

"அந்த பெட்டியை அந்த ஆளுக்கு வீசியெறி வாசு...'' வேலாயுதன் கூறினான்: "இங்க அந்த ஆளோட பெட்டியும் வேணாம்... திரைப்படமும் வேணாம்.''

"அண்ணா... நான்...''

"பிரேமலதா... நீயும் இந்த ஆளோட சேர்ந்து மதராஸுக்குப் போகணுமா?'' வேலாயுதன் கேட்டான். ‌

"அவர் கையில பணமில்லை அண்ணா. நாங்க எப்படி ரயிலைப் பிடிப்போம்?''

"மதராஸுக்கு நடந்து போ...''

பணிக்கர் தன் பெட்டியை எடுத்துக்கொண்டு கேட்டைக் கடந்து வெளியேறினான்.

பிரேமலதா ஒருமுறை தேம்பித் தேம்பி அழுதாள்.

"அவன் தன்னோட வழியில போய்ட்டான். இனி நீ இங்க இரு.'' ‌

வேலாயுதன் கூறினான்: "வாசுவுகு ஒரு கல்யாணம் பண்ணிக்கவேண்டிய காலம் வந்துடுச்சு. உன்னை வாசுவுக்கு திருமணம் செய்து கொடுக்கணும் என்பதுதான் என்னோட ஆசை. என்ன வாசு... சம்மதமா?''

வாசு தலையை ஆட்டவும், மிகுந்த சந்தோஷத்துடன் சிரிக்கவும் செய்தான்.

"அப்படின்னா... செலவுக்கு முதல்ல கொஞ்சம் காசை இங்க தா வாசு. ஒரு... முப்பது ரூபாய். நாளைக்கே பந்தல் போடணும். சிக்கனமா ஒரு விருந்தும் வைக்கணும்.'' வேலாயுதன் கூறினான்.

வாசு பாக்கெட்டிலிருந்து முப்பது ரூபாய்களை எண்ணி எடுத்து வேலாயுதனிடம் கொடுத்தான். பிரேமலதா கூந்தலிலிருந்து ஒரு பூவைப் பிடுங்கி வாசுவின் தலையில் விழும் வண்ணம் எறிந்தாள். ‌

"வாசு... இப்போ நீ என் மைத்துனன்.'' வேலாயுதன் கூறினான்:

"நான் வாங்கிய கடனை இனி தீர்க்கவேண்டியது இல்லையே! அதுதான் இந்த திருமணத்தால உண்டான பெரிய நன்மை.

எனக்கு நூத்து நாற்பது ரூபா லாபம்.''

_______________

மொழி பெயர்ப்பாளரின் உரை

வணக்கம். இந்த மாத "இனிய உதய'த்திற்காக நான்கு சிறந்த மலையாள சிறுகதைகளை மொழிபெயர்த்திருக்கிறேன்.

"சீட்டு' என்னும் கதையை எழுதியிருப்பவர் தேசிய சாகித்ய அகாடெமி விருதுபெற்றவரும், மலையாள பெண் எழுத்தாளர்களின் துருவ நட்சத்திரமுமான மாதவிக்குட்டி. வேலாயுதன், வாசு, பிரேமலதா, அவள் காதலிக்கும் பணிக்கர்... இந்த நான்கு கதாபாத்திரங்களை வைத்து எழுதப்பட்ட கதை. ஒரு சிறிய கதையில் ஒரு முழுநீள திரைப்படத்திற்குரிய கதையைக் கொண்டுவர முடியுமா? "முடியும்' என்பதை செயல்வடிவில் இந்த கதையின்மூலம் காட்டியிருக்கிறார் மாதவிக்குட்டி. 1968-ஆம் வருடத்திலேயே இப்படியொரு சாதனையைச் செய்திருக்கும் மாதவிக்குட்டி உண்மையிலேயே நம்மை வியக்கச் செய்கிறார்.

தேசிய சாகித்ய அகாடெமி, கேரள சாகித்ய அகாடெமி விருதுகளையும், பத்மபூஷண் விருதையும் பெற்றிருக்கும் ஒ.வி. விஜயன் எழுதிய சிறுகதை "நான் மட்டும்'.

போதவிரதனை மையமாக வைத்து எழுதப்பட்ட கதை. ஒரு சிறிய கதையில் எவ்வளவு பெரிய உண்மையைக் கூறுகிறார் விஜயன்!

ஒ.வி. விஜயன் எழுதிய இன்னொரு கதை... "எரி நட்சத்திரம்'. எழுதவோ, படிக்கவோ தெரியாமல் ஆகாயத்தில் பிரகாசித்துக் கொண்டிருக்கும் எரி நட்சத்திரம். இதை வாசிப்பவர்களுக்கு எவ்வளவு பெரிய அறிவைப் புகட்டுகிறது! இதைத்தான் "ஒ.வி. விஜயன் டச்' என்று கூறுகிறார்களோ?

"சூர்ப்பனகை' என்ற கதையை எழுதியவர் கேரள சாகித்ய அகாடெமி விருது பெற்றவரும், திரைப்பட கதாசிரியரும், திரைப்பட இயக்குநருமான பி. பத்மராஜன். வயது முதிர்ந்த ஒரு கணவரையும், அவருடைய அன்பு மனைவியையும் பற்றிய கதை. மார்பகத்தில் புற்று நோயால் பாதிக்கப்பட்ட அந்த பெண் கதாபாத்திரம் அறுவை சிகிச்சை செய்வதற்காக மருத்துவரிடம் செல்ல தயாராக இல்லை. கதையில் அதற்கு கூறப்பட்டிருக்கும் காரணம்..?

"அடடா... இப்படியொரு அருமை மனைவியா?' என்ற வியப்புதான் நமக்கு உண்டாகிறது. கதையின் இறுதிப் பகுதி.... யாருமே எதிர்பாராதது.

பி. பத்மராஜன் புகழ்பெற்ற திரைப்பட இயக்குநராயிற்றே! அதிர்ச்சி யளிக்கும் திருப்பத்திற்குக் கேட்கவாவேண்டும்?

இந்த நான்கு கதைகளுமே மாறுபட்ட கருக்களைக்கொண்டவை. இவை உங்களின் உள்ளங்களில் வாழும் என்பது எனக்கு தெரியும்.

"இனிய உதயம்'மூலம் என் மொழிபெயர்ப்புப் படைப்புகளை வாசிக்கும் இலக்கிய உள்ளங்களுக்கு நன்றி.

அன்புடன்,

சுரா